ਗਿਸਬਰਨ (Gisborne ) ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਮਜ਼ਦੂਰ ਸਖਤ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਹਨ। ਕੋਵਿਡ -19 ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਾਮਿਆਂ ਲਈ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਬੰਦ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਹੁਨਰਮੰਦ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਲਈ ਉਤਾਵਲੇ ਕਾਰੋਬਾਰੀ ਹੁਣ ਤਬਦੀਲੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਦਾ ਮੁਹੰਮਦ ਥਾਰਿਕ (Mohamed Thariq) ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਲੱਗਭਗ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ ਹੈ।
ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੇਟਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਰਫ ਦੋ ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਵੀਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ। ਥਾਰਿਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਵੀਜ਼ੇ ਲਈ ਅਰਜ਼ੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਨਾ ਵੇਖਣ ਬਾਰੇ ਕਿਵੇਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਸ਼ਬਦਾਂ ਲਈ ਗੁਆਚ ਗਿਆ ! ਥਾਰਿਕ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ “ਮੈਂ ਇਸਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਿਕਲਪ। ਇੱਕ – ਮੈਂ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਵਾਪਿਸ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਇਥੇ ਲਿਆਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।”
ਉਹ ਡੀਜ਼ਲ ਮਕੈਨਿਕ ਬਣਨ ਲਈ ਗਿਸਬਰਨ ਆਇਆ ਸੀ। ਥਾਰਿਕ ਨੇ ਕਿਹਾ “ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਬਿਹਤਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਇੱਥੇ ਨਿਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾ ਰਹੇ ਹਾਂ, ਪਰ ਹੁਣ ਮੈਂ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।” ਇਕੱਲਾ ਥਾਰਿਕ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਪਰਵਾਸੀ ਕਾਮੇ ਹਨ, ਜੋ ਇੰਨਾ ਸਖਤ ਪਬੰਦੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹਨ।