ਬਿਹਾਰ ਦੇ ਇੱਕ ਕਾਂਸਟੇਬਲ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣਾ ਪਿਆ ਹੈ। ਮੁਹੱਬਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ‘ਚ ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਨੂੰ ਲਾੜਾ ਬਣਨਾ ਹੀ ਪਿਆ ਤੇ ਬਾਰਾਤੀ ਵੀ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਬਣੇ। ਥਾਣੇ ਅੰਦਰ ਘੰਟਿਆਂਬੱਧੀ ਹਾਈ ਵੋਲਟੇਜ ਡਰਾਮਾ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਤਮਾਸ਼ਾ ਤਾਂ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਵੰਦਨਾ ਨੇ ਵੀ ਪਿਆਰ ‘ਚ ਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕਸਮ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਅਤੇ ਆਖਰਕਾਰ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਥਾਣੇ ‘ਚ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਨੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਨਿਰਮਾਤਾ ਡਾਕਟਰ ਭੀਮ ਰਾਓ ਅੰਬੇਡਕਰ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਗਵਾਹ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ। ਕਾਂਸਟੇਬਲ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਅੱਗੇ ਝੁਕਣਾ ਪਿਆ। ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਮਨੋਜ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਵੰਦਨਾ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ ਲਈ ਆਪਣੀ ਜੀਵਨ ਸਾਥਣ ਬਣਾ ਲਿਆ।
ਦਰਅਸਲ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਸਿਲਕ ਸਿਟੀ ਭਾਗਲਪੁਰ ਦੀ ਹੈ। ਏਕਚਰੀ ਦੇ ਪਿੰਡ ਤਪੂਆ ਦਿਯਾਰਾ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਮਨੋਜ ਕੁਮਾਰ ਉਰਫ ਗੌਰਵ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਹੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਵੰਦਨਾ ਨਾਲ ਪਿਛਲੇ 6 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਸਬੰਧ ਚੱਲ ਰਹੇ ਸਨ। ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਪ੍ਰੇਮੀ ਗੌਰਵ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕਰਕੇ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਬਣ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਨੂੰ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਿਆ। ਮਨੋਜ ਲਈ ਇੱਧਰ-ਉੱਧਰ ਤੋਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵੀ ਆਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਮਨੋਜ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਵੰਦਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਵੰਦਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਦ੍ਰਿੜ ਸੀ। ਵੱਖਰੀ ਜਾਤ, ਵੱਖਰਾ ਭਾਈਚਾਰਾ, ਪਰ ਪਿਆਰ ਦਾ ਰੰਗ ਇੱਕ ਸੀ। ਬਸ ਇਸ ਰੰਗ ਵਿਚ ਖਲਲ ਇਨਕਾਰ ਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਦੀ ਜ਼ਿੱਦ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਨਕਾਰ ਦਾ ਇਹ ਰੰਗ ਬੇਅਸਰ ਰਿਹਾ। ਆਖਰਕਾਰ ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਮਨੋਜ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਵੰਦਨਾ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ।
ਮੁਹੱਬਤ ਤੇ ਵਿਆਹ ਵਿਚਾਲੇ ਇਹ ਹਾਈਵੋਲਟੇਜ ਡਰਾਮਾ ਥਾਣੇ ‘ਚ ਹੀ ਠੱਪ ਹੋ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਅਹਿਮ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਥਾਣੇ ‘ਚ ਹੋਏ ਇਸ ਵਿਆਹ ‘ਚ ਮਹਿਲਾ ਪੁਲਿਸ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰੇਮਿਕਾ ਵੰਦਨਾ ਨੂੰ ਦੁਲਹਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਜਾਇਆ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਐਸਸੀ-ਐਸਟੀ ਥਾਣੇ ਦੀ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੂੰ ਲਾੜੇ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਜਾਇਆ ਅਤੇ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਬਾਬਾ ਸਾਹਿਬ ਡਾ: ਭੀਮ ਰਾਓ ਅੰਬੇਡਕਰ ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਤੋਂ ਗਵਾਹ ਵਜੋਂ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਲਿਆ।
ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੜਕੀ ਹਰ ਪਾਸੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਮਿੰਨਤਾਂ, ਮੁੱਕਰ ਗਈ।ਥਾਣੇ ਤੋਂ ਐਸਐਸਪੀ ਦਫ਼ਤਰ ਤੱਕ ਗੇੜੇ ਮਾਰਦੀ ਵੰਦਨਾ ਨੂੰ ਉਸ ਦਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲ ਗਿਆ। ਵੰਦਨਾ ਦੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਸਿਰਫ ਦਰੋਗਾ ਬਾਬੂ ਨੇ ਆਤਮ-ਹੱਤਿਆ ਕੀਤੀ ਸਗੋਂ ਲੜਕੇ ਵਾਲੇ ਪੱਖ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਇਸ ਵਿਆਹ ਲਈ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਫਿਰ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ।